Almenn páskaferð HSSR þetta árið var skíða- og gönguferð á Snæfellsjökul. Dagurinn vandlega valinn skírdagur, þannig að skyggni yrði ekkert og ekkert nema helvítis rok á fjallinu! Það var reyndar meinleysisveður þegar lagt var af stað en það hvessti eftir því sem ofar dró. Fréttum frá vélsleðamönnum á keiðinni að aðstæður vera afleitar eða hefðu í öllu fallið verið það daginn áður. Jökullinn eitt klakastykki og erfiður yfirferðar. Ekki neitt harðfenni heldur bara klaki. Það hafði hins vegar snjóað eitthvað þannig að klakinn var ekki til trafala til að byrja með.

Hópurinn hafði auðvitað ekki neinn sérstakan áhuga á því að elta snjóbílasóð og fóru sínar eigin leiðir áleiðs upp. Þar var boðið upp á góðan hliðarhalla og á köflum einhverja snjóflóðahættu en samt allt innan marka. Það hvessti alltaf meira og meira og varð svo að lokum skítkalt. Klakinn var hins vegar næstum alla leið upp hulinn góðu snjólagi sem hafði komið líklega nóttina áður. Það brást svo rétt fyrir neðan þúfurnar og varð það til þess að snúið var við. Þetta átti víst eftir allt saman mestmegnis að vera skemmtiferð en ekki bara æfing í að ganga á skíðum eða ekki skíðum upp brekku í vondu veðri án þess að sjá nokkurn skapaðan hlut. En jú, þetta endaði á að vera hvort tveggja!

Niðurferðin gekk að sjálfsögðu bara vel og var skíðað af kappi. Hópurinn var haldinn á jöklinum en svo var bara skíðað eða ekki skíðað eftir getu hvers og eins. Margir voru á fjallaskíðum og kunnu með þau að fara. Það var loks hressa liðið sem skildi eldra og lélegra skíðaliðið eftir. Svo voru aðrir eins og undirritaður sem hafði ekki stigið á svigskíði í heilt ár og var einhvern veginn á dularfullan hátt kominn í plógskíðabeygjustílinn! Aðrir voru á gönguskíðum og var hver með sinn stíl en skinnastíllinn var vinsæll í efri hluta fjallsins þar sem brattinn var meiri. Nú og svo mátti líka alveg vera gangandi þarna líka. Sem sagt allt leyfilegt á fjöllum!